Μου μιλάς. Υδρώνω.
Μου μιλάς. Χαμογελώ.
Δεν ακούω τι λες. Χαμογελώ.
Μηνύματα. Δε διαβάζω τι λες. Χαμογελώ.
Τα βράδια. Χαμογελώ.
Δε κοιμάμαι. Στριφογυρίζω στο κρεβάτι και χαμογελώ.
Μόνη μου, χαμογελώ.
Το στόμα συνήθισε στις εκπνοές. Πονάει απ'το χαμόγελο.
Σκέφτομαι.
Τι μαύρο, τι σκοτεινό, τι φριχτό που ήταν το φετινό καλοκαίρι.
Και χαμογελώ!
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου