Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Όλα είναι εντάξει

 Έχω κλείσει το κινητό για να μην περιμένω αγχωμένη να πάρει, ενώ ξέρω χίλια τοις εκατό πως δε θα το κάνει. Βλέπεις τον παραλογισμό, έτσι? Κι εγώ τον βλέπω. Αλλά επιμένω να έχω κλειστό το κινητό, μόνο και μόνο για να μην κάθομαι να περιμένω μάταια. 

Νομίζω χειρότερο δεν έχω. Να περιμένω αν, και τι, και πότε. Γι΄αυτό εγώ είμαι πάντα ξεκάθαρη. Γουστάρω. Γουστάρεις? Κάθεται και μου λέει ασυνάρτητες αερολογίες. Για κάτι κουμπιά που έχω να βρω, για τρόπους να αποσπάσω την προσοχή του, για τον τρόπο σκέψης μου που πρέπει να αλλάξει. Μαλακίες. Πού ξανακούστηκε αυτό. Να μου δίνει οδηγίες πώς να τον κατακτήσω. Και γιατί εγώ να πρέπει να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Δε θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Ούτε να κάθομαι να περιμένω να με πάρει κανένας τηλέφωνο θέλω, ούτε να στεναχωριέμαι που δεν το κάνει, ούτε που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πουθενά, ούτε που δε σκέφτομαι τίποτε άλλο, ούτε όλες αυτές τις πεταλούδες στο στομάχι θέλω. Θέλω την ησυχία μου.  

Σε πέντε μέρες -το πολύ- θα είμαι εντάξει.