Πώς να ξεχάσω έτσι?

Παρασκευή βράδυ με τα κορίτσια βγήκαμε για μουσική. Οι τσέπες μου είναι άδειες, οι κάρτες μου υπερχρεωμένες και χρωστώ πάνω απο 500 ευρώ απο δω κι απο κεί. Μα γουστάρω άγρια live μουσική. Ξαναδανείζομαι και πάω. Νομίζω φέτος δεν έχασα παράσταση σε μουσική σκηνή ροκά που κατέβηκε για αρπαχτή στο νησί. Τους τίμησα όλους. Με τα λεφτά μου.
Ετσι και την Παρακευή. Πήγα να ταξιδέψω με τις μελωδίες τους. Πρώτο τραπέζι πίστα και στο μυαλό μου εσύ. Ο συνειρμός βλέπεις, live μουσική ισούται εσύ τώρα πια στον εγκέφαλο μου. Σε σκέφτομαι με εκείνες τις ηλίθιες πεταλούδες στο στομάχι να με γαργαλούν και να μου προκαλούν μια συνθέμελη ανατριχίλα.
Με ηδονίζει η ατμόσφαιρα του χώρου κ' οι φωνές και τα τσιγάρα και το αλκοόλ και το σκοτάδι κ' οι μυρωδιές κ' οι νότες κ' ο ήχος της κιθάρας, ο ήχος του πιάνου,ο ήχος των τυμπάνων, των τυμπάνων, των τυμπάνων, των τυμπάνων σου!
Στο τραπέζι ένα φυλλάδιο γυαλλίζει. Απλά απο περιέργια παίρνω να το δώ. Διαφημιστικό. Πληροφορία που φουλάρει τον σκληρό δίσκο μου. Τον μπλοκάρει, τον χιλιογρατσουνίζει, τον θρυψαλλοποιεί. Αδύνατο να την επεξεργαστεί. Την άλλη εβδομάδα θα έρθεις να παίξεις. Αδύνατο να το επεξεργαστώ. Η αδυναμία αντίδρασης με πνίγει.
Μα τι στο καλό έπαθαν οι πεταλούδες στο στομάχι μου!

Σάββατο μεσημέρι, αποφασίσαμε με την αδερφή μου να στολίσουμε το δέντρο. Μέρες τώρα μας τρέλλανε η μητέρα να το κάνουμε και όλο δεν βρήσκαμε χρόνο. Σάββατο μεσημέρι, ακυρώσαμε καφέδες και ύπνους, και είπαμε να τελειώνουμε με αυτό. Κάθε χρόνο τρέχω και βάζω και Χριστουγεννιάτικα τραγούδια έτσι για να είμαστε πιο πολύ στο κλίμα. Φέτος καμιά μας δεν είχε όρεξη, ούτε για στολίσματα ούτε για τραγούδια και άνοιξα για παρέα την τηλεόραση. Και πέφτω πάνω σου. Αδυνατώ να το επεξεργαστώ ξανά. Η αδυναμία αντίδρασης με πνίγει για άλλη μια φορά. Μου το χες πεί εκείνη την μέρα πώς ήρθε η εκπομπή για γυρίσματα. Δεν ήξερες πότε θα την έδειχναν. Ούτε και για την εκπομπή ήσουν σίγουρος και γω δεν ρώτησα πολλά πολλά μη φανώ αδιάκριτη. Και να 'σαι μπροστά μου, μετά απο μήνες, εκεί, να, εκεί.
Δεν αντιδρώ, παγώνω. Παγώνω, δεν αντιδρώ.
Μα τι στο καλό έπαθαν οι πεταλούδες στο στομάχι μου! Σταματάτε!

Κυριακή πρωί. Ξυπνώ με την ψυχή μου χιλιοκομματιασμένη γι άλλο ένα πρωί. Η μόνη μου σκέψη εσύ. Απανοτά χτυπήματα δυο μέρες τώρα. Ηθελα βόλτα με το αυτοκίνητο να ξεσκάσω. Μόνη μου. Ανοίγω το ραδιόφωνο. Εσύ. Αλλάζω σταθμό. Εσύ. Εσύ. Εσύ.

Παντού εσύ.
Ολα εσύ.
Δεν το κηνυγώ.
Πίστεψε με!
Μα παντού εσύ!
Και πώς να σε ξεχάσω έτσι?