"'Αλλοτε σε φωνάζουν Μαρία, άλλοτε Μαίρη, άλλοτε Μάρω κι άλλοτε Μαράκι. Άλλος σε βλέπει ως κυρα-Μαρία η ψιλικατζού κι άλλος ως μάνα του Θεού ή ό,τι γουστάρει ο καθένας. Εσύ τι είσαι? Τα υποκοριστικά των άλλων? Τα βλέμματα των άλλων? Ή τα συμπεράσματα τους για σένα? Ακόμα και ο εαυτός σου σε βλέπει σαν λίγο καλύτερο από αυτό που είσαι. ΄Η ώρες ώρες, πολύ χειρότερο. Εσύ, τι είσαι πραγματικά?"
Λένα Κιτσοπούλου
Μου τηλεφώνησε χθές βράδυ ο Χάρης να μου πει πως σκέφτεται να μην επιστρέψει Κύπρο. 'Εμεινα άφωνη με το ακουστικό στο χέρι. Δεν το σκέφτεται απλά, το αποφάσισε, έκανε αιτήσεις σε κάτι εταιρείες κάπου στα Γαλλοελβετικά σύνορα. Αν τον δεχτούν θα μείνει. Κατεβάζω μούτρα και θυμώνει " Καλά μην κάνεις έτσι, το ξέρεις πως ευκαιρίες δε θα 'χω στην Κύπρο και να παρακαλέσω κανένα να μου βρεί δουλειά δεν πρόκειται. 'Η να γίνω σαν εσένα που καταησhέφκεσαι σ' ένα γραφείο". Η μαχαιριά του μ' έριξε στο κρεβάτι για περισυλλογή.
Το άδικο που ένιωθα και μ' έπνιγε παλιά, δεν υπάρχει πια. Δεν είναι αποδοχή της κατάστασης, είναι απλά εκλογίκευση της. Δεν έχω και πού να ρίξω τις ευθύνες. Εγώ πάντως δεν τις αναλαμβάνω. 'Οσο ήτανε απο το χέρι μου μια χαρά τα πήγα. Και να μου χτυπούν πως καταησηέφκουμαι? Το επέλεξα να είμαι σε αυτό το γραφείο που απλά αποκοιμίζει ό,τι έχω να προσφέρω? Ασόψεται η ανάγκη. 'Η να σηκωθώ να φύγω κι εγώ? Και να πάω πού, μόνο αντικαταθλιπτικά δεν ξεκίνησα να παίρνω σε εκείνο το ψαροχώρι της Αγγλίας ένα χρόνο.
Ούτε που ξέρω γιατί νευριάσα τόσο. Μάλλον είναι που δεν ξέρω που να ρίξω τις ευθύνες, κι εγώ δεν τις αναλαμβάνω. Τι ήτανε να γίνω και τι έγινα. Ακουαρέλλες και τέμπερες. Δεν έγινα με έκαναν. Καμβάς. Τι τελικά. Τρίπτυχο. Μέσα σ 'ένα βράδυ το τελείωσα. Τελείωσα.
3 σχόλια:
δεν ξέρω τις λεπτομέρειες αλλά από όσα γράφεις εδώ θα τείνω να συμφωνήσω ότι τι να γυρίσει να κάνει στην κύπρο; οι ευκαιρίες που έχεις εδώ στα περισσότερα επαγγέλματα είναι ελάχιστες και όλοι μας κάνουμε κάτι για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. ικανοποιήση και χαρά απο την εργασία δεν έχω ακούσει από κανενα. δημιουργικότητα; τι είναι αυτό; αν το εχεις στο καταστρεφουν αμέσως!
αρα ας μεινει και γιατι οχι να πας κι εσυ να τον βρεις.. ποτε δεν ξερεις.. καθε αλλαγη για καλο..
Κατ' αρχήν, μ' αρέσει κι εμένα πολύ η Κιτσοπούλου.
Κατά δεύτερον, προσωπικά επιλέγω τη στάση του αρχαίου Σωκράτη: δεν έφυγε ποτέ απ' την Αθήνα (δηλ. τον τόπο του) παρά μόνο για να συμμετάσχει σε πολεμικές επιχειρήσεις της πόλης...
Πιστεύω πως αυτός που δεν μπορεί να βρει ανάπαυση και να καλυφθεί στον τόπο που γεννήθηκε και έζησε, δαν θα το βρει πουθενά αλλού!
Μπορεί να ακούγεται κάπως συντηρητικό, αλλά έχει και λίγο βάθος...
Σε καταλαβαίνω... Κι εγώ περνώ κάτι πολύ αντίστοιχο...
Και νευριάζω που ο Τεο δε δείχνει ισχυρή θέληση να έρθει Αγγλία όπως θα ήθελα...
Είναι και θέμα ρίσκου όμως ε; Λες να έχουν κάποια λογική; Λες να το σκεφτόμασταν καλύτερα πριν νευριάζαμε; Αλλά και παλι...
Δημοσίευση σχολίου