Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Βόλτα

Αυτό που παρατήρησα να αλλάζει μέσα μου τους τελευταίους μήνες είναι μια φυσική απέχθεια που μου δημιουργεί πια οτιδήποτε γλυκανάλατο συναισθηματικό. Μάλλον γι' αυτό δεν γράφω κιόλας.
Εκπαίδευσα τον εαυτό μου να μην πολύ σκέφτεται τα πράγματα, να μην συνδέεται με ανθρώπους και καταστάσεις και να τα παίρνει όλα όπως έρχονται.
Είμαι πιο χαρούμενη έτσι. 
  
Τελικά, δεν είναι άσχημα που είμαι μόνη.
Απόγευμα στο χωριό.

Βόλτα<ιταλική volta "στροφή"

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η πολλή σκέψη βλάφτει :)

the Idiot Mouflon είπε...

Και το θκυλάκι;

Neraida είπε...

Ωωω Χαίρομαι για σένα!
Το τελευταίο κείμενο σου που διάβασα ήταν τον Νιόβρη. Εκ τότε κοίταξα κάποιες φορές αν γράφεις.

Καλοσώρισες και πάλι ! Ανανεωμένη!

Κάνε αυτό που κάνει καλό σε σένα τώρα :-)

Ina είπε...

Φυσικά και δεν είναι άσχημη που είναι μόνη σου όταν απολαμβάνεις την παρέα με τον εαυτό σου. Καλά να περνάς.

Ina είπε...

Φυσικά και δεν είναι άσχημα που είσαι μόνη σου όταν απολαμβάνεις την παρέα με τον εαυτό σου.

Τώρα βγάζει κάποια λογική το τι έγραψα.

tinkerbell είπε...

Πάντα περνούμε φάσεις. Κι αν σε αυτήν την φάση νιώθεις καλύτερα με το να είσαι πιο 'αποστασιοποιημένη' από τα πράγματα, τότε καλά κάνεις. Find your center κι όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν in due time.

Ανώνυμος είπε...

Παντως απογευμα στο χωριο, στη φυση ακουεται πολυ ωραια! Retreat. Restart.

Παντα υπαρχουν και τα θετικα φτανει να μπορουμε να τα αναγνωριζουμε.

Τουλαχιστον η αποψη μου.

Αθανασία είπε...

Ε,γειάσου αγαπητή...ε, δε κάνεις και τόσο άσχημα θα΄λεγα μακάρι,να μπορούσα κι εγώ,να το κάνω αυτό..η πολύ σκέψη,κάνει κακό στην υγεία...πραγματικά κακό όμως...και μπορεί να σε φτάσει,και μέχρι τα χάπια?ίσως (τα ηρεμιστικά εννοώ).... διόλου απίθανο καθώς πολλοί άνθρωποι που σκεφτότουσαν πάααρα,πολύ διάφορα ε,κατέληξαν στο τέλος να κατεβάζουν μια χούφτα χάπια,(γιανά πάψουν να σκέφτονται) μάλλον...πράγμα απίστευτα δύσκολο (το να πάψεις,να σκέφτεσαι) λέμε τώρα...που δ ε γίνεται όσο και να θες και σε κάποιες πολλές περιπτώσεις δ ε γίνεται και καθόλου ίσως όσα χάπια κι αν πάρεις...αλλά καλά κάνεις και δ εν αφήνεις τίποτε να σε αγγίζει τόσο πολύ μέσα σου....χαιρετώ...καλησπέρες...

Ανώνυμος είπε...

"Ὁ δρόμος ἄσπριζε μπροστά μου,
ἁπαλὸς ἀχνὸς ὕπνου
στὸ γέρμα ἑνὸς μυστικοῦ δείπνου...
Στιγμὴ σπυρὶ τῆς ἄμμου,

ποὺ κράτησες μονάχη σου ὅλη
τὴν τραγικὴ κλεψύδρα
βουβή, σὰ νὰ εἶχε δεῖ τὴν Ὕδρα
στὸ οὐράνιο περιβόλι."


(απο τη Στροφή φυσικά,Γ.Σεφέρης)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μια χαρά είναι η μοναξιά.
έχεις και το σκυλάκι σου, ακούς τα πουλάκια, ρεμβάζεις...
Τέλεια σου λέω!

χριστίνα.. είπε...

Άουτς. Μόλις είπες κάτι που δεν τολμώ εγώ η ίδια να ξεστομίσω...
Κάποτε ήμουν τόσο γλυκανάλατη η αλήθεια είναι...όμως δεν μπορώ πια...και δεν ξέρω τι φταίει. Ξέρω όμως πως μου αρέσει που καλώς ή κακώς έχω γίνει πιο κυνική και αποστασιοποιημένη...είναι ευκολότερο.
anyway..σε χαιρετώ!
(θεϊκό το σκυλάκι σου!)

ruth_less είπε...

Ασπίδες προστασίας βάζεις νοιώθω και πολυ καλά κάνεις αν αυτό χρειάζεσαι... Οτιδήποτε κάνουμε για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, αυτό είναι το σωστό.

Πολύ καλό σκυλάκι/παρεάκι :))

Φιλιά