Έχω ένα μόνιμο συναίσθημα δυσφορίας. Εκνευρισμού. Και από την άλλη δεν είμαι σίγουρη γι' αυτό. Για το τι ακριβώς νοιώθω. Κι εκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο. Συμπεριφέρομαι άσχημα και απότομα. Νοιώθω τύψεις μα δε μπορώ να το αλλάξω. Θυμώνω. Ξέρω. Η ζωή χωρίς ζωή.
Βγήκα πολύ αυτό το διάστημα. Νοιώθω σα να υπήρξα πανταχού παρούσα. Καφέδες τα απογεύματα, ποτά τα βράδια, θάλασσες τα σαββατοκύριακα, μουσικές και θέατρα, χοροί και γέλια και γνωριμίες και ανταλλαγές τηλεφώνων. Είμαι παραπλανητικός άνθρωπος. Ξέρω. Περιμένω να συμβεί κάτι. Δεν ξέρω τι. Και δε συμβαίνει. Και τα νεύρα κρόσια.
9 σχόλια:
Τύψεις για ποιον?
Ώσπου περιμένεις δεν συμβαίνει. Έτσι λένε τουλάχιστον.
Θα συμβεί αυτό που περιμένεις, ακόμη κι αν αργήσει, μην το σκέφτεσαι, όταν θα το ξεχάσεις τότε θα έρθει.
Ξέρεις. Παρόμοια φάση.
Επίσης και γω στην τσίτα. Όταν δε, είμαι υπερβολικά εκνευρισμένη, με ακούει όλη η Λευκωσία.
η μόνη μας διαφορά είναι ότι εγώ δεν βγαίνω συχνά
ότι είναι να γίνει θα γίνει...
κάνε κάτι για τον εαυτό σου. Αγάπησε τον.
Πάρε εναν καθρέφτη και βλέπε κάθε μέρα το πρωι τον εαυτό σου εντελώς γυμνό.
Η αλήθεια θα έρθει.
Θα έρθει, θα έρθει...
τα νεύρα κρόσια
μα χρειάζεται κι αυτό,ξέρεις,όπως όλα
για να εκτιμάμε το Αλλο όταν έρχεται
xmmmm....
xmmmmmmmmmm...
xmmmmmmmmmmmmmmm...
Ma giati den les psemata opos kanoun OLOI?
Δημοσίευση σχολίου