Διάλογος

-Εχω χαθεί. Εχω πολλά τρεχάματα αυτό το διάστημα (διαγωνίσματα, εξετάσεις, το γάμο της Ν.) κι έχω χαθεί. Κι απο δω κι απο εκεί. Ενα καφέ στα γρήγορα πέρασα να πιούμε. Πώς περάσατε το τριήμερο της πρωτομαγιάς?

-Μπα... ήταν ερημιά στον Πρωταρά.

-Δε σας το είχα πεί? Αφού πήγα πέρσι με τον απ' αυτόν.
Ξέρετε, δεν καταδέχομαι πια να πω το όνομα του. Αστεία-αστεία έχει ένα χρόνο να προφέρω το όνομα του. Δεν καταδέχομαι. Εχει γίνει ένα απαξιωτικό "ο τζιείνος", "ο τούτος" στην εξαιρετικά σπάνια φορά που τύχει να τον αναφέρω...

-Σαν να μην πέρασε μια μέρα, ε?


-Σαν να πέρασε μια αιωνιότητα.
Ενας χρόνος μετά. Ακριβώς. Αλτσχάιμερ. Δε θυμάμαι ούτε το πρόσωπο του, ούτε τα μάτια του, ούτε τη φωνή του. 365 μέρες μετά. Ακριβώς όμως. Αλτσχάιμερ.
Πώς έγινε και δεν καταδέχομαι ούτε το όνομα του να προφέρω. Ε, γιατρέ? Πώς έγινε και τίποτα δεν έμεινε, τόσα χρόνια, τόσα πολλά χρόνια κι ούτε μια ανάμνηση. Τον απέρριψα, τον διέγραψα, τον απέβαλα. Κι όμως, υπολογιστής να 'μουνα και να' κανα delete κάτι θα 'μενε.

-Μην απορείς. Η ανθρώπινη φύση είναι εξοπλισμένη με ένα απίστευτο μηχανισμό που σε προστατεύει και σε κάνει να αντέχεις και να ξεπερνάς σχεδόν τα παντα. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο οι παλιοί παρακαλούσαν να μην τους στείλει ποτέ ο Θεός όσα μπορούν να αντέξουν.


-Μάλιστα. Μα οι δικοί μου, με βλέπουν περίεργα. Πόσο γρήγορα ξεκίνησα να γυρίζω χαρωπά. Πόσο μάλλον τίποτα δεν ήταν μετά απο τόσα χρόνια. Πόσο αναίσθητη που είμαι. Πώς πέρασε και δε με άγγιξε. Ακόμα ακούω τη Ν. και τις φωνές της "Πώς μπορείς, παρ΄τον ένα τηλέφωνο, πάρε ένα αεροπλάνο, πήγαινε βρες τον, κάνε κατι τελοσπάντων" και ήμουν σίγουρη πώς δεν αντεχε ούτε την προδοσία τη δική του, ούτε την απαθή αποδοχή τη δική μου. Εβαζε τον εαυτό της στη θέση μου και τρόμαζε. Και ξέρετε τι κατάλαβα? Καμία πραγματικότητα δεν είναι τόσο τραγική όσο η φαντασία.


-Μην ασχολείσαι. Ο κάθε άνθρωπος, έχει διαφορετικό τρόπο διαχείρισης του πένθους του και χρειάζεται διαφορετικό χρόνο για να του περάσει.


-Είστε σίγουρος πώς περνά πάντα?


-Θα σου περάσει. Αν δε σου περάσει θα σου γράψω χάπια για την κατάθλιψη. Σε πειράζω.

-Μα μου πέρασε.

-Ναι? Και τι θέμα έχει πάλι η ανάρτησή σου?