Κυριακή 19 Απριλίου 2009

Ολα Είναι Πάλη

Δάκρυα έσταζαν στο χέρι μου, στο χέρι που κρατούσε τη λαμπάδα και η λαμπάδα έσταζε στο ίδιο χέρι μα μ' άρεσε γιατί είχε παγωνιά και ζεσταινόμουν. Δε μπορούσα να καταλάβω γιατί έσταζαν τα μάτια μου, ήταν και όλη αυτή η χαρά του κόσμου και ο πάτερ που δε σταματούσε να λέει το Χριστός Ανέστη και παρατηρήσεις, ήτανε και η αδερφή μου που δεν το χώνευε οτι πέθανε ο αγαπημένος της ψάλτης και δεν της άρεσε η λειτουργία με φωνή άλλων, ξένη μου είπε, σιγά όλα ξένα της είπα και ήταν και τα μάτια μου που δάκρυζαν και το μυαλό μου που αποφάσισε να πάει τόσα χιλιόμετρα ταξίδι κι εγώ το πάλευα με εντολές και ικεσίες "σε παρακαλώ μείνε ανέκφραστη". Ηθελα να στεκόμουν εκεί ανέκφραστα ανέκφραστη μα γαμώτο τα μάτια μου έσταζαν και το κερί έσταζε κι εγώ πάλευα να μείνω όρθια στα ξυλιασμένα μου πόδια απο το κρύο ανέκφραστη.
Χριστός Ανέστη και καμπάνες και φώς και χρώμα και ο πάτερ φώναζε στον κόσμο να προσέξει τα κεριά του να μην στάζουν στις πλάκες της εκκλησίας του. Και στην πρωινή λειτουργία σκυλόβριζε τάχα δεν είχε τάξη και δεν είχε ησυχία και γιατί να θυμηθούν όλοι να κοινωνήσουν Αγιο Σάββατο κι έβλεπα τα κουρασμένα μάτια των συγχωριανών να χαμηλώνουν κι εγώ πάλευα και τότε να μείνω εκεί ανέκφραστα ανέκφραστη ώσπου να έρθει η σειρά μου να κοινωνήσω. Ούτε που θυμόμουν πότε ήταν η τελευταία φορά που το ξανάκανα, μπορεί να πέρασαν και δέκα χρόνια, μα δεν μπορώ καθόλου να θυμηθώ, μόνο τον πάτερ θυμάμαι πάντα να κάνει παρατηρήσεις και να φωνάζει κι εγώ να τον φοβάμαι όπως όλοι που χαμηλώνουν κάθε φορά τα μάτια.
Χριστός Ανέστη και τα μάτια μου έσταζαν και η παγωνιά είχε διαπεράσει το δέρμα μου και είχε φτάσει στα κόκκαλα μου και σκεφτόμουν πως η μαμά δεν θα άντεχε που έχει σπασμένο το σπόνδυλο της και όλες αυτές οι κυρίες που εβδομάδες τώρα καθάριζαν τα σπίτια τους χωρίς ξεκούραση και οι αγρότες, αφού οι περισσότεροι είναι αγρότες στο χωριό και όλοι που κάνουν τη καθημερινή τους πάλη, μικρή μεγάλη, στο προαύλιο Χριστός Ανέστη αναμειγμένα με παρατηρήσεις και φωνές, να άντεχαν?
Χριστός Ανέστη τελευταίο και φιλιά κι αγκαλιές οι χωριανοί, φιλιά κι ευχές οι φίλοι και τα μάτια μου ποτάμι έσταζαν και ήξερα το γιατί μα πάλευα να μην ξέρω, πάλευα να χαμογελάσω, πάλευα να δώσω εντολή στα πόδια μου να σηκωθούμε και να φύγουμε και μηχανικά υπάκουα και σκεφτόμουν πως έτσι μάλλον κέρδιζα την πάλη μου και κατέληξα πως τελικά όλα είναι πάλη. Μια βάναυση πάλη και μια ατέρμονη πάλη, μια πάλη για τη νίκη που πρέπει να πετύχεις, μια πάλη τουλάχιστον για ένα ξεκάθαρο αποτέλεσμα, να ξέρεις τώρα έχασες γι' αυτό και κλαίς, τώρα κέρδισες γι' αυτό και χαμογελάς μα όταν κλαίς και χαμογελάς μαζί και δεν ξέρεις και νιώθεις προδομένος απο τα συναισθήματα κι απο τη δύναμη και απο τις αντοχές σου και σου 'ρχονται τότε στο μυαλό όλες οι προδοσίες που βίωσες και ο πιο μεγάλος προδότης στη ζωή σου και -Θέ μου- είναι αυτός και κλαίς.
Κυριακή του Πάσχα και να κλαίς?

8 σχόλια:

DRN 06 είπε...

Χριστός Ανέστη!

Τα δάκρυα μερικές φορές ανακουφίζουν τη ψυχή.

homo anisorropus είπε...

Xristos Anesti Dreamon!
Nomizw pws panta ta dakrua anakoufizoun ti psuxi.
Ta filia mou.

x-man είπε...

Κλαίς ή γελάς ανάλογα με το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα αποκτά βαρύτητα από την πάλη.
Η χαρά είναι μεγαλύτερη όταν νικήσεις, και η λύπη μικρότερη όταν χάσεις ,αρκεί να έχει προηγηθεί η πάλη. Κάτι σαν την χαμένη Ιθάκη ας πούμε. Δεν είναι αυτή που έχει τόση σημασία αλλά το ταξίδι.

Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να λέει ο Καβάφης -μιας και φαίνεται να είναι από τους αγαπημένους σου- αλλά εγώ θα σου μεταφέρω λόγια της Κρητικής λαϊκής μούσας.


Μην κλαις και μην οδύρεσαι
για μια αγκαλιά χαμένη,
αγάπη που μια προδόθηκε
για πάντα προδομένη.

Κάθε που βασανίζεσαι
από αλλουνού τα λάθη,
ευχήσου να είναι τα στερνά
και τα δικά του πάθη.

Όσα και αν έχεις βάσανα
να μην το βάζεις κάτω,
σκέψου να ήσουνα αρνί
ετούτο το Σαββάτο.

Σκέψου τι πέρασε ο Χριστός
επάνω στο Σταυρό του,
με ένα φιλί προδόθηκε
από άνθρωπο δικό του.

Μαρτύρησε και απέθανε
στου Γολγοθά τον τόπον,
μα νίκησε τον θάνατο
για χάρη των ανθρώπων.


Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά γεμάτα υγεία και χαρές.

apparos είπε...

Να εκφράζεσαι και να μην περιορίζεσαι κούκλα! Οπουδήποτε και οποτεδήποτε!

Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά!

homo anisorropus είπε...

Polu wraio to poiima x-man mou! M arese polu, tin triti paragrafo malista tin pira polles fores se grapto minima fetos alla den i3era oti itan apo ayto to Krhtiko poiima. Xronia sou polla, ugeia ki agapi.



Apparoudi mou, e de mporw kai na ekfrazomai pantou etsi xwris periorismous, de 8elw na me lene i trelli tou xwriou oxi tipote allo.

x-man είπε...

Και σε εμένα με sms μου το έστειλε φίλος μου Κρητικός.Ολόκληρο όμως, οπότε μάλλον εγώ ήμουν πιό κοντά στην "πηγή". Ασε που πολλές από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας διοχετεύουν τέτοια μηνύματα με απώτερο σκοπό την μαζική αναπαραγωγή τους και φυσικά το οικονομικό ώφελός τους.
Ευχαριστώ για τις ευχές.Ανταποδίδω.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ξέρεις... μου αρέσει να φιλώ δκρυσμένα ματάκια!

Aντώνης είπε...

Είδες, τα λες κι εσύ. Κυριακή του Πάσχα και να κλαις, γίνεται και παραγίνεται! :)