Σβήνω επαφή από κινητό και facebook. Τελειώνουμε. Βλέπω σκηνές από την Ιαπωνία. Τελειώνουμε!
Μπουκιά δεν κατεβαίνει. Όχι μόνο υπάρχει Θεός αλλά μου το αποδεικνύει και κάθε άνοιξη που φτιάχνει την ψυχολογία μου έτσι για να μου κόβεται η όρεξη και να εμφανίζομαι στις παραλίες στιλάκι.
Κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη και βλέπω μια ματιά που δεν είναι δική μου. Μια ματιά που δεν είναι ανθρώπινη. Δουλειά, δεύτερη δουλειά, φαί και ύπνος. Μηχανή.
Ομολογώ ήμουν σε πλήρη σύγχυση. Και ξαφνικά πυροτέχνημα ο Μικελλίδης. Παραδέξου την αξιοπρέπεια της μοναξιάς.
Το ξεπούλημα τελείωσε.
Αύριο θα ντυθώ καλοκαίρι!
8 σχόλια:
"H αξιοπρέπεια της μοναξιάς". Σοφό.
Μου θυμίζει μια ατάκα που διάβασα τις προάλλες σε ένα ταπεινό ημερολόγιο τοίχου " Η μοναξιά είναι η δροσιά της ψυχής".
forese kai tin kalokairini sou diathesi omws :)
hmmm, bravo na ntu8eis, mou arese auto
Χμμμ... Κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά, γνώριμη ιστορία. Καλό κουράγιο!
εγώ πάλε θέλω μόνο άνοιξη, ένα ανοιξιάτικο σαβατόβραδο της μοναξιάς μιας παπαρούνας μόνης, μόνο..
summertime... and the living is easy...
εν ωραίον outfit, έπιασα τζι εγώ
εν καιρός σου να λάμψεις!
να ντυθείς καλοκαίρι λοιπόν!
να ντυθείς και να σε μιμηθώ
καλά? καλά.
Ντύσου καλοκαίρι....μου αρέσει πολύύύύ!!!!!
Δημοσίευση σχολίου