Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

"φλου, φίλε μου όλα είναι φλου"

Τον τελευταίο καιρό νοιώθω πως όλη μου η ζωή κρέμεται από μια κλωστή. Είναι δηλαδή όλα τόσο στο όριο που χρειάζομαι μια μόνο ακόμα αναποδιά για να ανατιναχθούν όλα. Και είμαι πιο σίγουρη γι΄αυτή την αναποδιά παρά για οτιδήποτε άλλο.
  
Μέχρι τότε τριγυρνώ στη πόλη. Πίνω καφέδες κάτω από στολισμένα δέντρα, περπατώ σε δρόμους διακοσμημένους με τεράστια αστέρια κι οδηγώ κάτω από μπαλκόνια γεμάτα με πολύχρωμα φωτάκια. Μερικές φορές σκέφτομαι κι εκείνον.
  
Βαρέθηκα κάθε φορά που πάω κάπου να εύχομαι να τον δω και ποτέ να μην τον βλέπω.  Βαρέθηκα να ψάχνω αφορμές για να περνώ έξω από τη δουλειά του και τίποτε να μην βρίσκω. Αν ήτανε να γινόταν κάτι θα γινόταν, οι από δω, κάνε κάτι οι από εκεί. Βαρέθηκα.
  
Ξαπλώνω κάτω απ΄τα παπλώματα. Ακούω μουσικές κι ονειρεύομαι.

Προχθές διάβαζα με τα παιδιά διαγώνισμα για την εφηβεία. Και κατάλαβα ένα πράγμα. Η δική μου εφηβεία δεν έχει τελειώσει ποτέ.
                                                                                                                                                                           

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

aformi gia na ton deis: ena tapsi tiropitta!!!!!!xaxaxa






m@ri@

UrbanTulip είπε...

Ψάχνουμε τώρα αφορμή;
Αχ ποσο σε κααλαβαινω χα χα

Ina είπε...

call him and ask him to meet

Prisoned Soul είπε...

Αν είναι μοιραίο να τον δεις, θα τον δεις τη στιγμή που δεν θα τον σκέφτεσαι, ξαφνικά... ξέρω τι σου λέω.
Αλλά πραγματικά αμα τον δεις τι; μετά; πως θα νιώσεις;
μελαγχολία, και αυτό το ξέρω...

Defiance είπε...

Σε περιπτώσεις που είσαι ευάλωτη και δέχεσαι απανωτές αναποθκιές πρέπει να σφίξεις. Να σκλαιρήνεις. Έστω και προσωρινά. Σε βαθμό που ακόμα και να έρτει ακόμα μια αναποθκιά να μεν περάσει τίποτε. Να μεν νώσεις. Με το να πιάνεσαι που το ρομάντζο και να επιδιώκεις να τον δεις τόσο πολλά, πιστεύκω κάμνεις κακόν του εαυτού σου. Μαλακώνεις και γίνεσαι πιο ευάλωτη. Ξέχαστον για λλίο και που έννα σταθείς γερά ξανά διάς του πάλε σημμασία.

ρίτσα είπε...

I get it...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ναι μωρέ... όλοι την γαϊδουροεφηβεία περνάμε!

Πρασινάδα είπε...

Συμφωνώ με τον Ντιφάιανς. Πιστεύκω ότι στις παραπάνω περιπτώσεις της ζωής δύναμη μπορούμε να πάρουμε μόνο απο τον εαυτό μας. Η δύναμη, η αυτοπεποίθηση τζαι η θέληση πρέπει να πηγάζουν απο μέσα μας τζαι εμέις πρεπεί να τα βρίσκουμε τζαι να τα ξι-θάφκουμε τζαι να τα βάλλουμε πάνω απο φόβους, αδυναμίες τζαι ό,τι άλλο μας εμποδίζει απο το να είμαστε καλά, προπάντων με τον εαυτό μας.

Όπως λέει ένα τραγούδι "Όλα είναι στο μυαλό, πόνος και γιατρειά"

travelbug είπε...

αχ ρε homo, τι μου θύμισες τώρα...βάσανο είναι αυτή η κατάσταση. άστο και προχώρα. αν είναι να 'λθει, ΄θε να ΄λθει, αλλίώς θα προσπεράσει...ασχολήσου με άλλα/ους!

Triolouin είπε...

Μπας και φταίει το X-mas spirit?
Κάποτε εν καλά να εν ούλλα φλου για λίγο, διασκέδας το!

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Και είναι κακό να μην τελειώνει η εφηβεία...;

Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

μωρέ καλό είναι να μην περνάει η εφηβεία,το ξέρω απο μένα δηλαδή,αλλά να έχεις όπως και στην εφηβεία μια τα πολύ χάλια σου και μια τα πολύ υπέροχά σου-μια κατάσταση δηλαδή κάπως άρρωστη,κυκλοθυμική όσο δεν παίρνει,ναι,αλλά έτσι

-όχι να είσαι συνέχεια άσχημα

αυτό δεν είναι εφηβεία


άλλη μια αγκαλιά τρελή σφιχτή σου στέλνω

homo anisorropus είπε...

M@ri@: Eίμαι σίγουρη πως ξερατε για την τυρόπιτα, γι αυτό που με στείλατε. Αλήτες.

Urban Tulip: :) πιο χαζές αφορμές να μην γίνεται αλλά πάλι κ αυτές ελειψαν..

Ina: Δεν μπορώ να το κάνω αυτό, δεν έχω τέτοιο θάρρος.

Sweet Truth: Αν περιμένω από τη μοίρα καλή μου..δεν με πολύ θέλει.. δεν είναι μελαγχολία ευτυχώς που νοιώθω άμα τον βλέπω :)

Defiance: Δεν το σκέφτηκα έτσι..απλά με προετοιμάζω για τα χειρότερα κι έτσι όμως δυναμώνω.

Ριτσα: :)

Ασκαρδαμυκτί: Για σένα ήμουν σίγουρη :P

homo anisorropus είπε...

Prasinada: Έχεις δίκαιο, δεν είναι βέβαια τόσο απλό για μένα. Για να το πετύχω εννοώ. Ωραίος στίχος.

marcella: Mάλλον κάτι τέτοιο θα κάνω, όχι από επιλογή όμως :(

triolouin: Μπααα.. μετράει μήνες η κατάσταση.

Γαμάει κ δέρνει: Είναι που θεωρείται δύσκολη περίοδος, τώρα αν είναι καλό ή κακό δεν ξέρω.

kihli: :) Όχι δεν είναι συνέχεια άσχημα είναι κανονικά κυκλοθυμία. Ανταποδίδω αγκαλιά. Σφιχτή κ τρελή :))

Takis X είπε...

Μην κάνεις παράπονα..Ολοι στο χείλος του γκρεμού βρισκόμαστε..

Ξέρεις ομως τι συμβαίνει? Ο πόνος σε κάνει πολύ εγωκεντρικό ,και χαμπάρι δεν παίρνουμε απο το δράμα του διπλανού μας .

Ολοι πάντως παλευουμε με την ενηλικίωση μας ,ντοντ φοργκέτ!

Ουφ! είπε...

ήταν ωραίος ο Μπάμπης ο φλου :-)

Ανώνυμος είπε...

...kai panta evivi na minis.!!
(proti fora mpeno sto blog sou kai xarika pou eida apospasmata apo Pessoa )

the BluElephant είπε...

καιρός για να σκεφτείς κανένα ταξιδάκι!