Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

"Εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω"

Καταπίνω τον καιρό χωρίς όρεξη. Χάνεται και λυπάμαι. Λυπάμαι και για σένα. Και για τον άλλο. Το κατρακύλισμα απ' τα μάτια μου. Πιο χαμηλά να μη γίνεται. Το πρόβλημα όμως, πως μαζί με σας, σιχαίνομαι και τον εαυτό μου. Την αυθόρμητη μου την καρδιά και το φτερούγισμα το τρελλό. Κι από την άλλη. Ψυχροί εκτελεστές. Εγώ πώς βρέθηκα στη μέση?

Σφίγγεται η καρδιά μου. Μα τι να το κάνεις? Μπρος σ΄ ότι πέρασα, νεράκι. "Έλα τώρα. Γι΄αυτό μου χαλιέσαι. Εσύ που πέρασες τόσα?" Ο Χάρης.

Και κάθομαι με μουσικές. Να διαβάζω τα Γυάλινα Γιάννενα του Γκανα και να μπουκώνω τόοοσο. Θα ρθει μια μέρα που θα σκάσω. Άκου με που σου λέω. Ήταν και τα δικά μου Γιάννενα γυάλινα. Και μου σπάσανε κομμάτια. Σαν εμένα. Θα με ξεκολλάω απ΄ τα ντουβάρια, τα πατώματα, τις στέγες. Άκου με που σου λέω.

Ωχ αδερφέ μου. Αν εσείς δεν ντρέπεστε, αν εσείς δε νιώθετε, αν εσείς μπορείτε, εμένα γιατί να με νοιάζει. Εγώ κοιμάμαι ήσυχη. Και μόνο αυτό έχει σημασία. Στον αγύριστο τα υπόλοιπα. 

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

esi na min afineis kanena na se xala kai na epireazei tin psixologia s gt mallon me auta p les den polia3izei kiolas..k 8a sinexisw me kapius stixus apo to tragudi tou zak stephanu...

''Όταν παλέψεις και όλη τη γνώση μαζέψεις και ετοιμαστείς να απογειωθείς καιρός να μάθεις τι κάνουν τα ώριμα φρούτα

Φόρα το κράνος πάρε ανάσα και θάρρος και αντί προς τα πάνω να κοιτάς κλείσε τη μύτη σου φτάσε στην άκρη και βούτα

Φτάσε στον πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω και βρες την ευτυχία κρυμμένη κομμένη και ραμμένη για σένα που κλαις σε κάθε πτώση ισχύς εν τη ενώσει ψυχή μου
και έλα μαζί μου στον πάτο''

john είπε...

Εγώ πάντως ανέκαθεν πίστευα ότι κάποιες φορές πρέπει πρώτα να κτυπήσεις πάτο για να αναδυθείς στην επιφάνεια !

homo anisorropus είπε...

Ανώνυμος: Καθόλου δεν αξίζει! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Απλά, εγώ δεν έχω πιάσει πάτο, άλλοι έπεσαν από τα μάτια μου και βρέθηκαν εκεί. Εγώ μια χαρά είμαι.

John μου: Δίκαιο έχεις. Ο πάτος δίνει δύναμη και ώθηση για πάνω. Η ανάδυση είναι μονόδρομος.

Aντώνης είπε...

Σα να στάθηκες στην πράσινη γραμμή. Τόσο επικίνδυνα τα λόγια σου.

Mana είπε...

το παν είναι να είσαι εσύ εντάξει με τον εαυτό σου, με αυτά που θέλεις και με αυτά που πιστεύεις.

homo anisorropus είπε...

Αντώνης: ;)

Μάνα: Συμφωνούμε απόλυτα :) Καλωσόρισες.

x-man είπε...

Δεν έχει τύχει να διαβάσω Γκανά, παρά μόνο στο συγκεκριμένο τραγούδι-αφήγηση του Χάρη & Πάνου, που πολύ μου αρέσουν. Όμορφη προσπάθεια και για να είμαι ειλικρινής το κλαρίνο στο background είναι όλα τα «λεφτά» και επισκιάζει κατάφορα τον στίχο.

Όμως όποιος δεν έτυχε ακόμη να ακούσει ένα πολυφωνικό ηπειρώτικο μοιρολόι , και δεν επιχείρησε έστω για μια φορά να χορέψει -«συγκαθιστά» όπως λέμε στα μέρη μου- με τους ήχους ηπειρώτικου κλαρίνου, δεν έχει καταλάβει τι εστί χαρμολύπη μετά μουσικής. Όλα αυτά φυσικά υπό προϋποθέσεις. Και για να εξηγούμε: καλή παρέα και καλό ποτό (κατά προτίμηση τσίπουρο –κάτι σαν την Ζηβανία σας-ας πούμε ).

Και για να κάνω ρίμα με τον τίτλο σου « Αν βρεθείς εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω…βγες με φίλους και άσπρο πάτο».

Καλησπέρα από την παγωμένη Αθήνα.

homo anisorropus είπε...

Καλησπέρα χ-μαν μου!! Ηπειρώτικο μοιρολόι δεν είμαι σίγουρη αν άκουσα, αλλά έχω χορέψει σε ηπειρώτικα πανηγύρια γύρω από τζαμάλες με συνοδεία κλαρίνου αρκετές φορές :) Έχω περάσει επίσης εξεταστικές με συνοδεία το Σαλέα ακόμα πιο πολλές φορές! Μ΄αρέσει το κλαρίνο. Όπως και το τσίπουρο, από τα λίγα ποτά που πίνω. Αχχχ, άμα έρθω Αθήνα να πάμε τσιπουράδικο! Θα περιμένω να ξεπαγώσετε όμως!
Φιλιά κ από Λευκωσία.