Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Queen of Cool


Το χειρότερό μου άμα βγαίνω έξω είναι να πετυχαίνω παλιούς γνωστούς. Γνωστούς από το σχολείο, το χωριό, τα Πανεπιστήμια που έχει διακόσια χρόνια τούρκικα να δω. Άμα τους καταλάβω πρώτη, φροντίζω να κρύβομαι πίσω από μενού, να μπαίνω ολόκληρη στην τσάντα μου και να κάνω πως κάτι ψάχνω, να αρπάζω κανένα από δίπλα να φιλώ. Δεν είναι πως δεν χαίρομαι να βλέπω τα πλάσματα, δεν χαίρομαι να ακούω νέα τους, πως προχωρούν κι ευτυχούν. Είναι πως μετά από αυτή τη χαρά θα ακολουθήσει εκείνο το ΕΣΥ? Κι εγώ?


Κι εγώ εδώ. Χωρίς καμιά δουλειά της προκοπής, χωρίς λεφτά, χωρίς σπίτι, χωρίς άντρα. Αυτή είναι η περίληψη της ζωής μου. Τώρα που το σκέφτομαι είναι το περιεχόμενο της ζωής μου. OMG!!!


Αυτό το εν επέτυχα τίποτε στη ζωή μου εκόλλησε σαν σφήνα από χθές στον εγκέφαλό μου. Είπα να το συζητήσω με την Ελένη σαν επαίζαμε μπιρίμπα. Άσε, μου λέει, γιατί αν κάτσω να σκεφτώ τι έχω κάνει εγώ στη ζωή μου θα πρέπει να αυτοκτονήσω. Κι έτσι έμεινε ασυζήτητο. Μετά πήγα να το συζητήσω με τον Χάρη που με ξεπέταξε "'Εκαμες μου τα φράππες, μια χαρά είσαι. Παοκάρα Ελένακι μου, είναι το πιο ωραίο ΣΚ, ενίκησε η Παοκάρα και Ομόνοια σhύλλα ρεε!" Του΄πα να πάει να βρει καμιά γκόμενα και πήγα στα κορίτσια. Εκεί δεν τολμώ να κλαφτώ. Την μιζέρια μου την έχουν απαγορεύσει. Τρώμε μαρουλόφυλλα και συζητάμε για το φόνο, κανονίζουμε διακοπές κι αναλύουμε σχέσεις. Δεν ξέρω γιατί, έτσι που μας έβλεπα, είχα μια τεράστια ανάγκη να τις αγκαλιάσω και να τους αφιερώσω Χαρούλα.


Πάντα γι' άλλα μιλάμε

πάντα γι άλλους μιλάμε

έτσι δεν πονάμε

έτσι ξεχνάμε.


Κι έτσι και το εν επέτυχα τίποτα στη ζωή μου δεν συζητήθηκε ποτέ. Και το πρωί σήμερα ξύπνησα μέσα στο άγχος και τον πανικό. Μισώ το τούτο το συναίσθημα. Τούτο το what's the point. Και πληθαίνουν γαμώτο μου τα πρωινά που έχουν αυτό το συναίσθημα. Γίνεται να μην υπάρχει νόημα? Κι αν υπάρχει πούντο?

16 σχόλια:

ρίτσα είπε...

συχνά αυτές οι τυχαίες αναμετρήσεις με το παρελθόν είναι ανούσιες.αν τους ήθελες στη ζωή σου, θα ήταν.

εν τους κόφτει τι κάμνεις, ούτε σε κόφτει τι κάμνουν

και αυτά που έχει καταφέρει ο καθένας είναι τόσο σχετικά που όταν ρωτήσεις τις 3-4 κλασσικές κοινωνικές ερωτήσεις οι απαντήσεις δεν τα καλύπτουν


ακόμα κι αυτοί που τόχουν μπορεί να μην τόχουν

Ανώνυμος είπε...

what's the point?
Αν δεν έχεις απάντηση σε αυτό, τότε απλά δώσε νόημα!

Η ζωή του καθενός έχει το νόημα που ο καθένας δίνει σε αυτή :), και σίγουρα το μόνο μέτρο επιτυχίας είναι το πόσο ευτυχισμένη σε κάνει η ζωή που διαλέγεις να έχεις.

aspromavro είπε...

άλλη φορά που θα σε ρωτήσουν τι κάνεις πε τους γράφω μπλοκς τζαι αρέσκουν του asproumavrou

x-man είπε...

Το νόημα είναι ότι έχεις το σωστό… point of view, και ας μην το έχεις συνειδητοποιήσει.

Ο αυτοσαρκασμός είναι από τους πλέον καλούς τρόπους εκτόνωσης, και απαιτεί ψυχικό σθένος και τέχνη για να το κάνεις.

Συμφωνώ με τον aspromavro, και σίγουρα μπορείς να αναφέρεις και εμένα μαζί με τους υπόλοιπους υποστηρικτές του τρόπου εκφοράς των σκέψεών σου.

Πότε είπες ότι βάφεσαι; :))

homo anisorropus είπε...

Ρίτσα: Απλά είναι αυτές οι συναντήσεις που με κάνουν να συνειδητοποιώ πόσο έχουν προχωρήσει οι άλλοι και πόσο στάσιμη έμεινα εγώ. Δεν είναι ότι με κόφτει γι΄αυτούς, είναι εγώ τι έχω κάνει κι αυτό δεν μου φαίνεται καθόλου σχετικό, όπως και να το δω, τίποτα δεν έχω κάνει.

Diary Girl: Μα αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, δεν βρίσκω το νόημα. Μα πού θα μου πάει.. Πάντως κι έτσι όπως ορίζεις την επιτυχία πάλι εμένα δε με συμφέρει :)
Έχω διαβάσει το blog σου και πολύ μου άρεσε. Θα περνώ! xxx

homo anisorropus είπε...

Aspromavro: Εσυγκίνησες με αγόρι! Πολύ γλυκό αυτό που είπες. Θέλω να σου δώσω 250 φιλιά!

X-Man: Φιλιά και σε σας αγαπητέ μου. H υποστήριξη αμοιβαία και το ξέρετε. Όσο γiα το σωστό point of view, ναι δεν το συνειδητοποίησα κι αν το καταλάβατε εσείς να με ενημερώσετε σας παρακαλώ! Ξέρετε πού θα με βρείτε ;)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κούκλα, σ' όποιους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!

Φώτης Μ. είπε...

μπορεί να με πάρεις για κάφρο, αλλά θα συμφωνήσω με τον Χάρη: να κερδίζει η ΠΑΟΚάρα και τα άλλα θα γίνουν σιγά-σιγά!!!
φιλιά πολλά γλυκιά μου και συνέχισε να χρωματίζεις τις μέρες μας, με τις αναρτήσεις σου!!!!!!!!

The Passenger είπε...

Yeah it's a bitch ενεν;

Sorry I couldn't say something more encouraging

Heh :)

Anti-Christos είπε...

Ό,τι δεν έχεις είναι αυτό που δεν χρειάζεσαι...

Ό,τι δεν έχεις δεν αξίζει ν' αγαπάς...

Ό,τι αξίζει είναι αυτό που θα μοιράζεσαι και ό,τι σου λείπει μες τα χέρια το κρατάς!

χχ

homo anisorropus είπε...

Άσκαρ μου σε μένα είναι που δεν αρέσω.

Φώτη: Κι εσύ τέκνον Βρούτε? :)Και δεν είμαι και με τον Πάοκ!
Φιλιά και σε σένα Φωτάκο και γράψε καμιά ανάρτηση, που σε φαγε η δουλειά!

homo anisorropus είπε...

The Passenger: Ναι α! Μια χαρά encouraging είναι, με έκανες και χαμογέλασα :)

Anti-Christos: Μακάρι να ήταν έτσι. Δεν είναι όμως.
xx

Neerie είπε...

ο πασχαλίδης τραγουδά: "Κι άμα δω κανένα φίλο τρέμω μη με θυμηθεί, πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει"

εσύ θέλεις να σε ξέρουν ή να σε θυμούνται για τη δουλειά που θα κάμνεις ή για τον άντρα σου ή για το πόσα μωρά έκαμες? ή για το τί πλάσμαν ήσουν τζαι πόσον αγαπούσες τζαι αγαπούσαν σε?
κάμε πομονήν τζι έννα έρτουν τζαι τα άλλα

έτο να τους λαλείς "εγώ μια χαρά, ξεκουράζομαι, απολαμβάνω τη ζωή, εσύ είσαι ευτυχισμένος/η? μπράβο μάνα μου, τούτον έσιει σημασία, ήβρες το νόημαν της ζωής"

μπορείς βέβαια να αρχίσεις τα πρήχτικα του στυλ "καλά είμαι μια χαρά δόξα τω Θεώ, έχω την υγεία μου, σαν την υγεία εν έσιει, προχτές στις ειδήσεις είπεν ότι ο τάδε εφάτσιησεν... άκουσες το? τζαι η άλλη πριν μιαν εφτομάδαν... όι όι πάνω από όλα η υγεία"
να σου πω εγώ αν θα σε ξανασιαιρετίσει

homo anisorropus είπε...

:)))Εχεις πολύ χάζι Neerie!!!
Το τραγούδι αυτό του Πασχαλίδη, δεν το ξέρω. Γιατί δεν το ξέρω? Πρέπει να το μάθω!

Triolouin είπε...

Τέλειοι οι στίχοι της Χαρούλας ε;

homo anisorropus είπε...

Πολύ βαθιοί, όλο νόημα.
Γεια σου Trilouin μου :)