Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

1 Δεκεμβρίου, Στάδιο Ελευθέρια



Από μέρες οι μητέρες μου, γιατί ναι έχω δύο, κανόνισαν να πάνε στη συναυλία της Γαλάνης και της Τσαλιγοπούλου και ποιός θα τις έπαιρνε? Το θύμα. Δηλαδή εγώ. Δεν αντέδρασα γιατί από τη μία δεν ήθελα να χάσω τέτοια συναυλία μα από την άλλη το γεγονός ότι θα πήγαινα μαζί τους δε μου ακουγόταν και τόσο καλή ιδέα. Και ήρθα και επιβεβαιώθηκα. Η συναυλία ήταν εξαιρετική μα οι κυρίες, οι μητέρες όχι η Γαλάνη με την Τσαλιγοπούλου, μου σπάσανε τα νεύρα.




Καταρχήν εδιαφωνήσαμε για το πού θα κάτσουμε. Ντε και καλά έπρεπε να καθίσουμε πρώτες πρώτες. -Μα δε βλέπετε πώς οι καρέκλες γράφουν ford? και να επιμένουν -Kαι πού ξέρουν μάνα μου πώς δεν είμαστε της ford? - O κύριος εκεί,να, είναι ο κύριος που φέρνει τη ford, λέτε να μην ξέρει τους υπαλλήλους του? και εδώ έρχομαι και τις πείθω και αναγνωρίζουν πως τελικά δεν πάνε και τόσο χαμένα τα λεφτά που ξοδεύω κάθε μήνα στα περιοδικά. Καθόμαστε λίγο πιο πίσω και ξεκινούν να κουτσομπολεύουν τη κοινοτάρχισσα του χωριού. Που την είδε η μια την Κυριακή στην εκκλησία με την καινούρια της τη νύφη και τι εφορούσε και πώς εκαταδέχτηκε να παντρέψει με αυτήν το γιό της και πάει λέγοντας. Εγώ είχα ήδη φάει ένα κουτί ποπ κορν, ένα κουτί πατατάκια αλάτι ξύδι κι ένα κουτί maltesers. Σημασία δε μου έδιναν, γύριζαν μόνο πού και πού και μου έλεγαν μάνα μου το μωρό μας και τρώει πατατάκια. Εγώ είμαι το μωρό. Άκουγα βέβαια τη συζήτηση τους γιατί παλιά έκανα παρέα με το γιό της κοινοτάρχισσας και με ενδιέφεραν τα νέα. Μετά επιτέλους εβγήκαν στην σκηνή κάτι αγόρια και εχτυπιούνταν. Πολλή χαρά. Φέτος δεν πήγα σε άλλη συναυλία και ενθουσιάστηκα. Ιμάμ Μπαιλντί τέλειοι. Και μετά βγήκε και η Τσαλιγοπούλου. Τι φωνή! Τι τραγούδια! Με όλο μου το πάθος ετραγουδούσα μαζί της κι εξελαρυγγιάστηκα. Ο διπλανός μου, που δεν κατάλαβα γιατί ήρθε, πρέπει να καταριόταν την τύχη του που του 'λαχε κι έκατσε δίπλα μου και τον ξεκούφανα. Από την άλλη ήταν η γκόμενα του που όλο του τριβόταν. Χάιδεψε και να τον χαιδέψεις, πόσο να αντέξει ο ανθρώπος στα 20 λεπτά την πήρε κι έφυγαν. Γύρισε και η μάνα β και μου λέει και πολύ έκατσαν.




Η Τσαλιγοπούλου νομίζω χαλάστηκε που δεν είχε κόσμο. Δεν είχε κόσμο. Ήταν μόνο οι υπάλληλοι των χορηγών εταιριών, ο υπουργός υγείας, εγώ με τις μητέρες μου και κάμποσοι γκέοι. Η συναυλία γινόταν επ' ευκαιρία της παγκόσμιας μέρας κατά του aids. Οι μητέρες εσχολίαζαν το πόσο ελέπτυνε η Τσαλιγοπούλου, τι ωραίο φόρεμα και τι εντυπωσιακό δαχτυλίδι φορούσε. Το δικό μου χτύπημα συνεχιζόταν απτόητο "και κάθε μέρα και κάθε νύχτααα..."




Και μετά βγήκε η Γαλάνη. Πρώτη φορά την άκουσα από κοντά κι εντάξει είναι περιττό να σχολιάσω. Μείναμε και οι τρείς χωριατοπούλες με το στόμα ανοιχτό και οι γκέοι παρακάτω το ίδιο. Η μάνα β γύρισε και μου είπε πώς δεν πρέπει να φορεί σουτιέν. Η Γαλάνη ενθουσιάστηκε με τον Πατσαλίδη. Είπε μας το εκατό φορές. Και τι τυχερή που τον εγνώρισε και τι σπουδαίος πολιτικός που είναι και τι τιμή να την ακούει ο κύριος υπουργός και τι καλά θα ήταν να είχαν και στην Ελλάδα τέτοιους πολιτικούς. Το ίδιο τροπάρι του Μαχαιρίτσα για τον Χριστόφια. Επίσης πρέπει να επονούσε το σβέρκο της γιατί συνέχεια το έπιανε. Εσύγχυσε και τα λόγια σ' ένα τραγούδι που τραγουδούσε με την Τσαλιγοπούλου και έβαλε τα γέλια και δεν μπορούσε να συνεχίσει. Πολύ χαρούμενος άνθρωπος μου έκανε η Γαλάνη. Το απολάμβανε ρε παιδί μου, δεν το έκανε τυπικά, ούτε διεκπεραιωτικά. Τέτοια εντύπωση μου έδωσε τουλάχιστον.




Γενικά ήταν μαγική η βραδιά. Εκπληκτικά τραγούδια, κορυφαίες φωνές, ο κόσμος τραγουδούσε, χόρευε και γέμισε το στάδιο με μπαλόνια, 6000 μπαλόνια μας έδωσαν και έγινε η ατμόσφαιρα ακόμα πιο μαγική. Μαγική και η συναυλία, μαγικές και οι φωνές, μαγική και η εικόνα όταν αφήσαμε στον ουρανο τα μπαλόνια βγαίνοντας από το στάδιο.. Δηλαδή, ήταν ένα βράδυ όλο μαγεία και χάρη.




Ώσπου εμπήκα στο αυτοκίνητο κι έπρεπε να ακούσω την ανάλυση της βραδιάς από τις μητέρες. Και εκεί καταλαβαίνεις πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεται ο καθένας το ίδιο γεγονός. Κανένα σχόλιο, ούτε για τις φωνές, ούτε για τα τραγούδια, ούτε για τα μπαλόνια που χάθηκαν μέσα στον ουρανό. Είκοσι λεπτά δρόμου, εβγάλαν συμπέρασμα πως τελικά φορούσε σουτιέν η Γαλάνη. Διότι δεν πολύ κουνιούνταν ενώ σύμφωνα με την ηλικία της θα έπρεπε. Άρα το σουτιέν, δεν ήταν καλό. Δεν τα εκρατούσε στητά ρε παιδί μου και η Γαλάνη είναι του '54, όπως τον παπά σου, σε μένα απευθυνόταν αυτό, οπόταν θα έπρεπε να κουνιούνταν και η μία να λέει δεν της φαίνεται και η άλλη να λέει οχι, επήγε κοντα και της φαίνεται. Και να μην βλέπω τον παπά μου που άσπρισαν τα μαλλιά του, σιγά, γιατί η Νίτσα του Γιώργου φαίνεται συνομήλικη του παπά σου και της Γαλάνης? Η Νίτσα του Γιώργου είναι γκομενάρα. Μα αυτή μάνα μου όλη μέρα γυμνάζεται, είναι και τα γονίδια, είναι και.. επί είκοσι λεπτά αυτό. Πόσα να αντέξω μια γυναίκα? Πόσα?

5 σχόλια:

Itsmylife είπε...

Η Γαλάνη εντάξει, μεγάλη φωνή. Αλλά η Τσαλιγοπούλου δεν με εμπνέει...Η φωνή της έσιει κάτι το ξεχωριστόν, αλλά άμαν τραουδά κομμάθκια άλλων, δεν τα φκάλλει...
Έννεν σαν τον Πλόυταρχον ας πούμεν, που ότι πει φκαίνει του...!
Όσον για τες μητέρες (!) σου, φτάνει που παιρνούν καλά ζται που απ΄ότι φαίνεται, συμφωνούν!

homo anisorropus είπε...

:)))) Htan kai oi 2 kales. H Galani vevaia alli klasi. H Tsaligopoulou, eixa ki egw tin entypwsi pws parafwnei wres wres, alla prox8es mia xara itan. Den 3erw an ftaiei pou tragoudise mono dika tis tragoudia:) O Ploutarxos emena de mou aresei. Ka8olou malista etsi den 3erw pws tragouda, alla gia na to les mallon kati 8a 3ereis.
Kalws se vrika :)))
xxxxxxx

x-man είπε...

Χαχαχαχα, είσαι φοβερή …μιλάμε για πολύ σουρεαλιστική κατάσταση.
Από την τέλεια και άκρως ξεκαρδιστική περιγραφή σου έβγαλα τα παρακάτω συμπεράσματα:

1. Ποτέ δεν αρνούμαστε πρόταση για μουσική συναυλία ιδιαίτερα αξιόλογων καλλιτεχνών.

2. Αν είμαστε άνω των 17 και τολμήσουμε να πάμε σε συναυλία με την μαμά, και δεν μπορούμε να το «δούμε» όπως μας το περιέγραψες εσύ…καλά να πάθουμε. (πόσο μάλλον όταν οι μαμάδες είναι δύο).

3. Κάθε κυρία που θέτει τον εαυτό της σε κοινή θέα, είναι «μπαλκονάτη», γεννημένη πριν το ΄80 και δεν διαθέτει την φωνή της Γαλάνη οφείλει: ή να «λιώνει» στην γυμναστική, ή να επισκεφθεί τον πλαστικό της ή στο κάτω-κάτω να δίνει κάτι παραπάνω για την αγορά των σουτιέν της.

4. Όταν ένας καλός λόγος ή μια δημόσια ευχαριστία προς κάποιους επισήμους ή χορηγούς εξελίσσεται σε «γλείψιμο», το πιο πιθανό είναι ότι η αμοιβή του καλλιτέχνη ήταν πολύ μεγάλη.


Καλημέρα…με έκανες και γέλασα μέχρι δακρύων.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δηλάδη η γαλάνη δεν πήρε θέση για τα ποδοσφαιρικά της χώρας; Ομόνοια ή ΑΠΟΕΛ...
Και μακάρι νά χαμε ένα ΑΠΟΕΛ και στην Ελλάδα, και τι ωραία θα 'τανε αν διαβάζαμε και την Χρυσαυγή κάθε πρωί...

homo anisorropus είπε...

:)))) Mia synaulia eipan na me paroun x man mou kai tin eplirwsa polu akriva... Sumfwnw me ola sou ta sumperasmata, kala gia to tetarto sou gia tin amoivi pou pi8anon na piran, de mporeis na fantaseis analusi pou mou ekanan tin epomeni.. gia ola exoun apopsi,
kai ekateliksan pws prepei na ir8an afilokerdos.. ti na peis...
Ta filia mou

Wraia 8a tan an eixate omonoia Askar mou kai oxi apoel!! :p Kai Xaraugi na diavazate oxi xrysaugi :)
xxxxxxxx