Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

"Τα λόγια των τρελλών ήταν δικά μας λόγια"

Θέλω να πέσω στο πάτωμα και να χτυπιέμαι από απελπισία.
"Η ελπίδα έγινε μέσα μου το ίδιο με προδοσία"
Τον επόμενο που θα μου πει πως όλα θα πάνε καλά ή πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, θα τον δείρω.
Δεν ξέρω τι να με κάνω. Να βρισκόταν κάποιος να μου πει τι να με κάνω. Δεν βρίσκεται.
Και κάθομαι και βουλιάζω, εδώ, στη μοναξιά, στην απελπισία, στη λύπη.
Μέχρι τώρα όλες οι επιλογές στη ζωή μου βγήκαν λάθος. Και κάθομαι και κοιτάζω όνειρα και σχέδια να καταρρέουν. Μια συναίσθηση μόνο. Της κατάρρευσης.
Δεν ξανασηκώνομαι.
Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν μπορώ να κοιμηθώ τις νύχτες από τα προβλήματα και το άγχος. Από το πένθος ναι, το κλάμα, τον έρωτα, την ευτυχία, την ανυπομονησία ναι. Από απελπισία πρώτη.
Ούφου!!!!!!!!!

8 σχόλια:

Tinker Stell είπε...

Επειδή ήμουν έτοιμη να σου πω ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά φοβάμαι μη με δείρεις, θα κάνω quote ένα παλιό τραγουδάκι και θα σου πώ: "Να λες δεν πειράζει, θα 'ρθει ασπρη μέρα και για μας....."

Ανώνυμος είπε...

Edw kai 5 hronia ta idia skeftomai... Ekeino pou voitha einai na skeftesai oti yparhoun kai heirotera.
"ouden kako amiges kalou"
auto lew sto eauto mou

Ουφ! είπε...

πέσε στο πάτωμα και χτυπήθου από απελπισία. μείνε στο κρεβάτι μερόνυχτα. φάε μέχρι σκασμού.

σε κάποια φάση θα αντιδράσεις και θα σηκωθείς.

ρίτσα είπε...

είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις την πραγμτικότητα που έχτιζες μέσα στο νου σου να μην πραγματοποιείται.

το ξέρω. και την αυπνία έχω βιώσει και όλα.

κάποτε θα σηκωστείς που λέει και η ουφ

πάμε γιάλλα

homo anisorropus είπε...

Tinker koita na deis pou den 3erw ayto to tragoudaki pou les..

Ki esu Anwnume mou parigoriese monos/i sou..

Pros to paron ouf mou kanw osa les stin prwti paragrafo s. eidika ayto to fae mexri skasmou..

Auto einai pou fovamai Ritsa.. pws prepei na paw gi alla kai an de mou vgoun ki auta?

Ουφ! είπε...

αν δεν σου βγαίνουν θα τα αφήσεις και θα πας για άλλα άλλα... νομίζω πως έτσι πάει...

Ατίθασο Πνεύμα είπε...

Ρε κοπελάρα μου, τι σκας;

Εντάξει... σου ήρθαν κάποιες αναποδιές, αναμενόμενο αυτό...
Είχες όνειρα, στόχευσες και "απέτυχες"...
Ε και;;;; ούτε η πρώτη είσαι, ούτε η τελευταία!
Βαλθήκαν όλοι να σε τσακίσουν ε; Ρε συ... ΡΕ ΣΥΥΥΥ... που είναι ο εγωισμός σου;
ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΥΣ ΕΣΥ ΠΡΩΤΗ!!!
Άλλαξε σχέδια και σε παρακαλώ, μη με δείρεις αν σου πω "κάθε εμπόδιο για καλό" ( Μουχαχαχ...) γιατί τα πέρασα κι εγώ αυτά που λες, έεεεετσι ακριβώς όπως τα περιγράφεις λέξη προς λέξη... και αυτό ήταν το μόνο πόρισμα που έβγαλα!

τα φιλιά μου, εκ Βιέννης βεβαίως βεβαίως

Annabelle είπε...

Έφτασα τυχαία στο μπλογκ σου οδηγούμενη από ενα λινκ σε ενα ποίημα που έιχες βάλει. Και το διάβασα όλο! Από τα ωραιότερα που έχω διαβάσει. Γεμάτο ποιήματα και ψυχή. Δεν ξέρω αν ήταν η θλίψη σου αυτή που σε έκανε να εκφράζεσαι τόσο όμορφα, σου εύχομαι, όμως, να συνεχίσεις χαρούμενη από εδώ και πέρα!