Το ενδεχόμενο να καταστραφεί η ψυχική γαλήνη που κατάφερα με τόση δυσκολία να πετύχω με τρόμαξε. Και είπα να τρέξω να φύγω μακριά. Εβαλα φόρμες και αθλητικά και τρέχω. Μαζί με τον άνεμο. Ιδια φόρα. Ενα βουητό ακούω. Δεν ξεχωρίζω λόγια. Λόγια που βαρέθηκα να ακούω. Ούτε σκέψεις ξεχωρίζω. Τρέχω μακριά κι απο αυτές. Πιο γρήγορα, μήπως και με φτάσουν. Πιο γρήγορα. Τα τύμπανα σου δίνουν ρυθμό, όπως το ντέφι του τσιγγάνου στη μαϊμού. Τρέχω. Πιο γρήγορα. Να ξεπεράσω και τον ήχο σου. Πιο γρήγορα, να φτάσω μακριά, πιο μακριά, για τα πέρατα του κόσμου, τρέχω, όσο πιο γρήγορα. Ετσι να λυτρωθώ ολοκληρωτικά απο το μαρτύριο ετούτο. Τίποτα να μη μου φαρμακώνει τη ζωή, τίποτα να μη με απομιζά, τίποτα να μη με απορροφά. Τρέχω μακριά.
"Θέλω να τρέξω να πετάξω να χαθώ
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω
τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθιά δεν θα τον πείσω".
5 σχόλια:
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» Όσο κι αν ακούγεται μοιρολατρικό δεν είναι έτσι. Όπως δεν είναι λύση και η φυγή. Την ζωή μας, την τύχη μας, και τις συμπεριφορές των τρίτων προς εμάς τα ορίζουμε εμείς, με την πάλη και την διεκδίκηση.
Αυτούς που συνειδητά μας πληγώνουν τους «φτύνουμε» στο πρόσωπο, και τους προσπερνάμε. Τα ακούσια λάθη και τις ανόητες συμπεριφορές τις συγχωρούμε για να μπορούμε να ζητάμε και την συγχώρεση των δικών μας λαθών. Την καλησπέρα μου.
Μάλλον πρέπει να αναμετρηθείτε κατά μέτωπο!
Η φυγή δεν είναι λύση...
(καλώς σε γνώρισα)
* x-man den eimai sigouri an to peprwmeno fygein adynaton. Oxi oti diafwnw.Apla einai meres poy to pisteyw ki alles pou to 8ewrw entelws la8os. Ousa anisorropi vlepeis. Pantws gia ti fugh symfwnw apoluta mazi sou. Den einai lysh. Praksi dilias einai. Prospa8w na vrw 8arros na meinw kai na antimetwpisw ta dyskola ma i fygh fainetai panta toso pio eykoli.Ta filia mou
* Askardamukti, me polli, para polli xara kalwsorizw ton kurio pou filosofei :))Symfwnw apoluta me to sxolio. Sou afierwnw to poiima tou Kavafi pou exei akrivws to idio minima oti i fugh den einai pote, ma pote lusi:
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)
Ευχαριστώ για την αφιέρωση... αν και τα αγοράκια συνηθίζουν να κάνουν αφιερώσεις στα κοριτσάκια! χιχι
Δημοσίευση σχολίου