"Ενα μονάχα λαχταρώ"

Κάθε φορά που σε ρωτούσα πού έχεις γράψει την ημερομηνία λήξης, θύμωνες.
Λήξη? Ποτέ.
Πώς τολμούσα, πώς δεν ντρεπόμουν, πώς διανοούμουν τέτοιο πράγμα! Θιγόσουν.
Κι εγώ κοκκκίνιζα. Εσκυβα το κεφάλι μη με δείς που κοκκίνιζα, έκλεινα τα μάτια κι αποκοιμιόμουν με το χαμόγελο εκείνο της ικανοποίησης, της ασφάλειας, της σιγουριάς.

Μόνο αυτόν τον ύπνο λαχτάρησα.
Μετά την ημερομηνία λήξης. Που μου' πες και δεν περίμενα.
Μόνο αυτόν τον ύπνο λαχτάρησα. Με το χαμόγελο. Με τα αισθήματα εκείνα που χάθηκαν, για πάντα. Μαζί με όλα τ΄άλλα που χάθηκαν. Και δεν τα πόθησα ποτέ ξανά.
Τα τόσο μη αναμενόμενα χαμένα. Μόνο τον ύπνο εκείνο, της ηρεμίας, της ασφάλειας και της σιγουριάς που μυρίζει αντρίλα, λαχτάρησα.